De Wiehnachtsmann is nich ut Schokolood
Uns lütt Dochder Maren glööv, dat de Wiehnachtsmann ut Schokolood is. Dat müß anners warrn. Een Sünnobend in de Adventstiet fohrn wi no Hamborg üm em to söken. In de Mönckebargstroot stünn he, bi em weer een Mann mit eenen Knipskasten un een grootet Stoffzebra.
Wi sään den Wiehnachtsmann Goden Dag
, un he snack denn mit Maren. Se kunn ok een lütt Gedicht opseggen. Dat güng mehr slecht as recht över ehr Tung - se harr doch een beten Angst för den grooten Wiehnachtsmann - de nu würklich nich ut Schokolood weer.
Opletzt hebbt wi Maren op dat Zebra sett, de Wiehnachtsmann harr se bi de Hand tofooten un nu schull dat Knipsen los gohn. Mit’n Mol seh se mi un mark, dat de Wiehnachtsmannm un nich ik ehr Hand fastholn dee. Dor brüll se los: Mami!!
Dat geev een Foto - wi lacht hüüt noch doröver, wenn wi dat Bild ankiekt.
Na, wi hooln ehr denn von dat Zebra hendol, sään to den Wiehnachtsmann Tschüüß
un trocken aff. Maren harr sik intwischen von den Schreck erhoolt. Wi harrn ehr twüschen uns an den Hand un as wi een Stück lopen weern, sprüng un hopps se vör Vergnögen, dat dat överstohn weer.
Denn sä se: Den Wiehnachtsmann mag ik lieden. He hett Hannen un Fööt un snacken kann he ok. — Un wenn he den Boort affnimmt — kann he ok duschen!